Absorbed in the beauty of the Divine, the great Tamizh poet Thirugnanasambandar sings,
‘You are the flaw/blemish. You are the good virtues/qualities.
You are the family/kinship. You are the Lord, You are the ever-glowing light,
You are the scriptures, You are the Joy, You are the wealth,
You are everything, How can I even praise You?’
The poet attributes everything to the Divine and means to say, ‘Without Him, nothing is possible. Therefore, how much ever we praise Him, will it be enough?’
குற்றம் நீ குணங்கள் நீ கூடல் ஆலவாயிலாய்
சுற்றம் நீ பிரானும் நீ தொடர்ந்திலங்கு சோதி நீ
கற்ற நூல் கருத்தும் நீ அருத்தம் இன்பம் என்றிவை
முற்றும் நீ புகழ்ந்து முன் உரைப்பதென் முகம்மனே.
It may be noted that the poem itself starts with the word ‘kuRRam’ (flaw/blemish) and ends with ‘You are everything’ clearly pointing to the fact that everything in this world starts with a blemish..
Another great poet Nammazhwar sang, ‘Us, He, She, Me, That, This, What, Unwanted things, Good, Bad and the Ugly- Everything is Him’.
நாம் அவன் இவன் உவன்,அவள் இவள் உவள் எவள்,
தாம் அவர் இவர் உவர்,அது இது உது எது,
வீம் அவை இவை உவை,அவை நலம், தீங்கு அவை,
ஆம் அவை, ஆயவை, ஆய் நின்ற அவரே.
Both the verses no doubt have great poetic value but apart from this, there is something that makes these great. Both are soaked in divinity..
Divinity. The very mention of this word will make a non-believer laugh.
But what exactly is divinity?
Is it the preserve of the so-called theists? Don’t all of us have it too?
Let us think for a moment.
All of us experience certain moments in life that cannot be explained. Moments when we forget ourselves, moments when we feel the time ceases to exist, moments when we feel ecstatic, moments where we experience vibrations, moments that give us peace and tranquility.
When does this happen?
When we listen to melodious music.
Is it then wrong to call this as a divine experience?
One of the greatest things about Music is that it appeals universally to believers, atheists and agnostics.
Music can never be seen. It can only be experienced. That is why, it is considered to be divine whether one is a believer, atheist or an agnostic.
Though Music to a great extent is subjective, any form of music that gives us joy, peace, and happiness is great music.
The world has seen some great music composers whose compositions have stood the time and whose music has influenced our life.
ILaiyaraaja is one such composer. Though his compositions are mainly for films, the depth, the breadth, the height, and the range in the compositions make us discover new dimensions in music and in our life. His music reverberates within us making us resonate with it. That is why, his music is equally appreciated by pundits and the common man.
The composition we are going to see on this special day talks about the greatness of divinity. It is also very special musically.
A single composition having different ragas is not very uncommon in classical music and in film music and these are called as Ragamaalika. The song of the day is also a ragamaalika. There are 8 ragas in total, out of which 3 fall in the same chakra in the melakarta system.
Without getting too technical, let me tell you that there are 72 melakaratas, which are called as the parent ragas and these 72 are divided into 12 chakras, with 6 ragas-which have the same variant of the notes ‘ri’, ga’ and ‘ma’- grouped in one chakra. These ragas have the same ‘sa ri ga ma’ while the variants of ‘dha’ and ‘ni’ are different. I shall explain this when I describe the composition.
Such a composition is very rare and as far as I know the only composition that has ragas in the same chakra is Koteeswara Iyer’s Mela ragamalika.
What is this special song of the special day?
It is ‘Aayiram kodi kaalangaLaaga’ from ‘Kavikkuyil’(1977).
It starts with the sublime Jalatarangam accompanied by the robust pakhawaj giving a sensitively refined musical expression in Mayamalavagowla. Rustling with beauty, the evocative flute continues with a spiritual fervour. The delectable veena nods its head to mark the beginning of a divine experience.
The Pallavi has the ‘anaagata eduppu’ with the song starting after the TaLa begins ( 3/4th place to be precise). Classic depth mingles with the sweetness of expression with Dr.Balamuralikrishna rendering ‘Aayiram kodi kaalangaLa’. The raga changes to VakuLabharaNam in the next phrase ‘Aananda leelaiyin’.
Mayamalavagowla is the 15th melakarta and VakulabharaNam is the 14th. Both are part of the Agni Chakra and only the variant of ‘ni’ separates the two.
The resplendent Jalatarangam beams spiritually and a magic happens. The Flute plays in the next Shruti. It is a completely different ragam called Vagadheeshwari which is the 34th melakarta. Two things are to be noted here. One- It is not a graha bedam. Two- only some swaras of Vagadheeshwari are played.
The flute throbs with devotion and glows ethereally. The dainty Veena brings Mayamalavagowla leading us to the first charaNam.
The first part of the CharaNam shimmers with elegance.. The raga changes to VakulabharaNam in the line ‘Margazhi maada..’.
Marvellously seamless!
The second interlude sees another dramatic change. The flute plays Valaji, a pentatonic raga which does not have the swaras ‘ri’ and ‘ma’. On paper it is derived from the 28th melakarta Harikambhoji. As the flute shows the melodic dimensions of the raga, another surprise is in store.
The Veena plays Chakravaagam, the 16th melakarta. This is a Master stroke in two aspects. On paper, Valaji is derived from the 28th melakarata Harikambhoji. However, the 5 swaras that are inherent in the raga- sa, antara gandharam, panchamam, chatushruti dhaivatam, and kaisiki nishadam- are also part of Chakravagam. Secondly, Chakravagam is the melam next to Mayamalavagowla. So, we have the third ragam from the same ‘agni’ chakram in the same composition.
The additional attraction in the flute piece is the use of Kanjira, a percussion instrument not normally used in a film composition.
The second charaNam shows the different facets of Chakravagam. Apart from the poetically musical phrases, it also has the exhilarating akaaras with a pensive appeal for two tala cycles. We feel the characteristic fragrance of the raga in the line ‘Paarkadal amudaaga..’.
The third interlude starts with the flute playing Mohanam in the first half and Mohana Kalyani in the second half. The Veena that follows with melodic finesse has strains of Mohana Kalyani. The Kanjira appears again and smiles along with Mohana Kalyani.
The third charaNam that starts in Mohanam takes us to a supreme spiritual plane.
Mohanam changes to Charukesi with poise from ‘aruL kaakkum..’
It is back to VakuLabharaNam from ‘Margazhi maada’..
The flute bit that follows in Mayamalavagowla is intense, profound and delicate.
It is a composition that takes us on a journey into the realms of divinity making us feel the core of spirituality..
This aananda leelai will continue for thousand million years!
ps: This post and the previous post in Tamizh were read out to an exclusive audience in Chennai on the 26th of Aug 2012.
Monday, 27 August 2012
இளையராஜாவின் இசை- சுவர்க்க பூமி
தெய்வீகத்தில் மூழ்கி, லயித்த திருஞானசம்பந்தர் இவ்வாறு பாடுகிறார்:
'குற்றம் நீ குணங்கள் நீ கூடல் ஆலவாயிலாய்
சுற்றம் நீ பிரானும் நீ தொடர்ந்திலங்கு சோதி நீ
கற்ற நூல் கருத்தும் நீ அருத்தம் இன்பம் என்றிவை
முற்றும் நீ புகழ்ந்து முன் உரைப்பதென் முகம்மனே.’
‘அழுக்காறும் நீயே. இனிய குணமும் நீயே. உறவும் நீயே. எப்பொழுதும் கனன்று கொண்டிருக்கும் ஜோதியும் நீயே. நான் படித்த, கற்றுணர்ந்த நூல்கள் யாவையும் நீயே. செல்வ வளமும் நீயே. இன்பமும் நீயே. அனைத்தும் நீயே. உன்னை நான் என்ன புகழ்வது?’
என்பது இதன் பொருள்.
அழுக்காறில் தொடங்கி, இறுதியில் ‘அனைத்தும் நீயே’ என்று கூறியதும், ‘உன்னை என்ன புகழ்ந்தாலும் அது போதுமா’ என்றும் பாடியிருப்பது தெய்வீகத்தில் மெய்மறந்த நிலை எனலாம்.
இன்னொரு கவிஞராகிய நம்மாழ்வார்,
'நாம் அவன் இவன் உவன், அவள் இவள் உவள் எவள்,
தாம் அவர் இவர் உவர், அது இது உது எது,
வீம் அவை இவை உவை,அவை நலம், தீங்கு அவை,
ஆம் அவை, ஆயவை, ஆய் நின்ற அவரே’
என்று பாடுகிறார்.
‘'நாம்' என்ற பெயர்ப்பொருளும், ஆண்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், பெண்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், ஒன்றன்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், பலர்பால் பெயர்ப் பொருள்களும், அழிகின்ற பொருள்களும், நல்ல பொருள்களும், தீய பொருள்களும், உண்டான பொருள்களும், உண்டாகும் பொருள்களும், ஆகி நிற்கின்ற எல்லாப் பொருள்களும் அவனே’, என்பதே இதன் பொருள்.
இது மெய்மறத்தலில் இன்னொரு நிலை.
இரண்டு பாடல்களிலும் கவி நயம் இருப்பதோடு, தமிழின் அழகு மிளிர்வதோடு இன்னொரு விஷயமும் இருக்கிறது.தெய்வீகம் அல்லது இறைமை என்பதே அது.
இந்த தெய்வீகம் என்பது என்ன?
இறைமறுப்புக் கொள்கையுடையவர்களுக்கு, இந்த சொல்லைக்கேட்டால் நகைச்சுவையாக இருக்கும்.
இந்த உணர்வு என்ன இறை நம்பிக்கை இருப்பவர்களுக்குத் தான் சொந்தமானதா?மற்றவர்களுக்கு அறவே இல்லையா?
மனிதனாகப் பிறந்த அனைவருக்கும் இவ்வுணர்வு உண்டு. எப்படி?
சற்று யோசிக்கலாம்.
நமது வாழ்வில், சில அல்லது பல தருணங்கள் மிகச் சிறப்பு வாய்ந்தவைகளாக இருக்கின்றன.அந்தத் தருணங்களில் நமக்கு நிகழ்வது என்ன என்பதை நம்மால் கண்டிப்பாக விவரிக்க இயலாது. அந்தத் தருணங்களில், நம்மை நாமே மறந்து விடுவோம். அதிர்வுகள் ஏற்படும். காலம் நின்று போனது போல் தோன்றும். ஆனந்த பரவசம் தோன்றும் அப்பொழுது. மனம் அமைதி பெறும். எங்கும் சாந்தி நிலவும்.
இவையெல்லாம் நிகழ்வது எப்பொழுது? இனிமையான இசை நம் செவிகளில் பாயும்போது.
இசையை நாம் காண முடியாது. அனுபவிக்க மட்டுமே முடியும்.இப்படி நம்மை மெய்மறக்கச் செய்யும் இசையனுபவத்தை தெய்வீக அனுபவம் என்று கூறுவதில் தவறேதும் இருக்க முடியுமா?
இசை, அக உணர்வு, அக எண்ணம் சார்ந்ததாக இருந்தாலும், எந்த இசை நமக்கு மகிழ்ச்சி மற்றும் அமைதி தந்து நம்மை லயிக்க வைக்கிறதோ, அதுவே சிறந்த இசை என்று கருதப்படுகிறது.
காலத்தைக் கடந்து, காலத்தையும் வென்ற படைப்புகளை அளித்த பல சிறந்த இசை வல்லுனர்களை இந்த உலகம் கண்டிருக்கிறது.அவர்களது இசையின் தாக்கம் நம் வாழ்வில் ஏற்படுத்திய, ஏற்படுத்தி வரும் பாதிப்பு அளவிடமுடியாதது.
இந்த மிகச் சிறந்த வல்லுனர்களுள் ஒருவர் திரு.இளையராஜா அவர்கள். அவரது படைப்புகள், பெரும்பாலும் திரைப்படங்களுக்காகவே இருந்தாலும், அவற்றின் ஆழம், அகலம், உயரம், அளவெல்லை இவை யாவும், இசையின் புதிய பரிமாணங்களை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகின்றன. கண்டுகொள்ள வைக்கின்றன. நமக்குள்ளே அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தி, நம்மை ஒத்திசைக்க வைக்கின்றன.
எனவேதான், பண்டிதர்களையும், பாமரர்களையும் ஒருங்கே கட்டிப்போடுகிறது அவருடைய இசை.
இன்றைய தினம் நாம் காணப்போகும் அவரது பாடல் மிகவும் சிறந்த ஒன்று. இந்தப் பாடல், இறைத்தன்மையை புகழ்வதோடு மட்டுமன்றி, இசையின் பல நுணுக்கங்களும் கொண்டிருக்கிறது. இதில் யாருமே இதுவரை செய்யாத ஒரு புதுமையும் இருக்கிறது.
ஒரே பாடல், பல ராகங்களைக் கொண்டு அமைந்திருப்பது புதிது அல்ல.கர்னாடக இசையில், இந்த வகையினை 'ராகமாலிகா' என்று அழைப்பார்கள். இந்தப் பாடலிலும் மொத்தம் 8 ராகங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால், அதில் 3, மேளகர்த்தா முறைப்படி, ஒரே சக்கரத்தில் அமைந்திருக்கிறது. அதிக நுணுக்கங்களுக்குச் செல்லாமல், மேலெழுந்தவாரியாக இதனை விளக்குகிறேன்.
மொத்தம் இருக்கும் 72 மேளகர்த்தா ராகங்கள், 12 சக்கரங்களாக பிரிக்கப்பட்டு, ஆறு மேளங்கள் அதாவது ராகங்கள் ஒரு சக்கரத்தில் இருக்கின்றன.இந்த 6 ராகங்களிலும் 'ரி', 'க,' 'ம' என்ற 3 ஸ்வரங்களும் ஒரே வகையைச் சார்ந்தவை. 'த' மற்றும் 'நி' மட்டும் மாறுபடும். இதைப் பற்றி இன்னும் சற்றே விரிவாக பாடல் பற்றி விளக்கும்பொழுது காணலாம்.
இது போல் ஒரே சக்கரத்தில் அமைந்த ராகங்கள் ஒரே பாடலில் வருவது இதுவே முதல்முறை. திரு.கோடீஸ்வர ஐயர் இயற்றிய மேள ராக மாலிகாவில் மட்டுமே எனக்குத் தெரிந்து இவ்வாறு அமைந்திருக்கிறது.
இவ்வளவு சிறப்புகள் வாய்ந்த அந்தப் பாடல்தான் என்ன?
'கவிக்குயில்' என்ற திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற
'ஆயிரம் கோடி காலங்களாக..' என்னும் பாடலே அது.
உன்னதமான ஜலதரங்கத்திற்கு, திடமான பகாவஜ் பக்கபலமாக அமைய கூர் உணர்வுடன் பண்பட்ட இசை மாயாமாளவகெளள ராகத்தில் ஒலிக்க, ஆரம்பிக்கிறது பாடல். உணர்ச்சி பொங்க எழும் குழலோசை, சுடரொளி விட்டுவரும் ஆன்மீகத்தன்மையுடனும், சலசலக்கும் அழகுடனும் ஒலிக்கிறது. இனிய இன்பமூட்டும் வீணை தனது தலையை அசைத்து, தெய்வீக அனுபவத்திற்கு முகமன் கூறுகிறது.
பல்லவி, அனாகத எடுப்பு, அதாவது தாளம் ஆரம்பித்த பிறகு - இந்தப் பாடலில் குறிப்பாகச் சொல்வதானால் முக்கால் இடம்- தள்ளி ஆரம்பிக்கிறது. திரு.பாலமுரளிகிருஷ்ணாவின் இனிமையான குரல், ஆழ்ந்த செவ்விசையுடன் ஒன்று கலந்து, 'ஆயிரம் கோடி காலங்களாக' என்று ஒலிக்கிறது. 'ஆனந்த லீலையின்' என்ற சிறுதொடர் வரும்பொழுது, வகுளாபரணம் என்னும் ராகமாக மாறிவிடுகிறது.
வகுளாபரணம் 14 ஆவது மேளம், மாயாமாளவகெளள, அதன் அடுத்த, அதாவது 15ஆவது மேளம். இரண்டையும் வேறுபடுத்துவது, 'நி' என்ற ஸ்வரம். முன்னதில் உள்ளது கைசிகி நிஷாதம், பின்னதில் உள்ளது காகலி நிஷாதம்.
முதலாவது இடையிசையில், முதலில் பிறங்கொளியுடன் ஜலதரங்கம் மின்னுகின்றது. இப்பொழுது ஒரு மாயம் நிகழ்கின்றது. அடுத்த சுருதியில், குழல் வாசிக்கிறது.இப்பொழுது ராகம் 34ஆம் மேளகர்த்தாவாகிய வாகதீஸ்வரியாக மாறுகிறது.இதில், இரண்டு விஷயங்களைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். 1.இது கிரஹ பேதம் அல்ல. 2.வாகதீஸ்வரியின் சில சுவரங்களே வாசிக்கப்படுகின்றன.
பக்தியுடன் துடிக்கும் குழல், புலன்கடந்த தன்மையுடன் சுடர்விடுகிறது.
வீணை ஒயிலுடன் மாயாமாளவகொளள ராகத்தை அழைத்து வருகிறது.
முதலாவது சரணத்தின் முதல் பகுதி, நேர்த்தியுடன் மினுமினுக்கிறது. 'மார்கழி மாத' என்ற வரியிலிருந்து வகுளாபரணம் மறுபடி வருகிறது.
இடைவெளியில்லாத அற்புதம்!
இரண்டாவது இடையிசையில், இன்னொரு திடீர் திருப்பம். வலஜி என்னும் ராகத்தை குழல் இசைக்கிறது. ஐந்தே சுவரங்களைக் கொண்ட இந்த ராகம் மிகவும் இதமானதொரு ராகம்.இந்த ராகத்தின் பண்சார்ந்த பல பரிமாணங்களை குழல் இசைக்க, இன்னொரு அதிசயம் நமக்காகக் காத்திருக்கிறது.
தொடர்ந்து வரும் வீணை, சக்கரவாகம் என்னும் ராகத்தை வாசிக்கிறது. இது இரண்டு விதங்களில் தலைசிறந்த வரைக்கீற்று.வலஜி என்னும் ராகம் இசைக்கோட்பாட்டின்படி, 28ஆவது மேளமாகிய ஹரிகாம்போஜியில் உதயமாகும் ஒரு ராகம். என்றாலும், இதில் உள்ள சுவரங்களாகிய ஷட்ஜமம், அந்தர காந்தாரம், பஞ்சமம்,சதுஸ்ருதி தைவதம், கைசிகி நிஷாதம் என்ற சுவரங்கள், சக்கரவாகத்திலும் இருக்கின்றன.அதாவது இவற்றுடன், சுத்த ரிஷபம் மற்றும் சுத்த மத்தியமம் என்னும் சுவரங்களைச் சேர்த்தால், சக்கரவாகம் ஆகும்.
மேலும், சக்கரவாகம் மாயாமாளவகொளள மேளத்திற்கு அடுத்த மேளமாகும்.எனவே, அக்னி சக்கரத்திலிருக்கும் அடுத்த ராகம் ஒரே பாடலில் வருகிறது.
குழலோசை இசைத்துண்டின் இன்னொரு சிறப்பு, கஞ்சிரா என்னும் கர்னாடக இசைக்கச்சேரிகளில் மட்டுமே பெரும்பாலும் காணப்படும் தாள இசைக்கருவி உடன் ஒலிப்பதாகும்.
இரண்டாவது சரணம், இந்த ராகத்தின் பலமுகங்களைக் காட்டுகிறது. இசைக்கவிதை சொற்றொடர்களைத் தவிர, ஆழ்ந்த விசாரமுள்ள உயிர்ப்பூட்டும் அகாரங்களும், இரண்டு ஆவர்த்தனங்களுக்கு இருக்கின்றன. இந்த ராகத்திற்கே உரித்தான வாசத்தை 'பாற்கடல் அமுதாக' என்னும் வரியில் உணர்கிறோம்.
மூன்றாவது இடையிசையில், குழல் முதலில் மோஹன ராகத்தையும், தொடர்ந்து மோஹன கல்யாணி ராகத்தையும் இசைக்கிறது. இனிமையான நுட்பத்துடன் வீணையும் மோஹன கல்யாணியை இசைக்கிறது. வலஜி ராகத்தின் பொழுது ஒலித்த கஞ்சிரா, இப்பொழுது மறுபடி ஒலித்து, மோஹன கல்யாணியோடு சேர்ந்து புன்னகைக்கிறது.
மோஹனத்தில் ஆரம்பிக்கும் மூன்றாவது சரணம், நம்மை உச்சநிலைக்குறிய ஆன்மீக தளத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது. 'அருள் காக்கும்' என்னும் வரியில், மோஹனம் சாருகேசி என்னும் ராகத்திற்கு மாறுகிறது. 'மார்கழி மாத' என்ற வரியிலிருந்து வகுளாபரணம் மீண்டும் வருகிறது.
இறுதியில் வரும் குழலோசை மாயாமளவகொளளயை முனைப்புடன், தீவிரத்துடன், ஆழமாக, மென்மையாக இசைக்கிறது.
இது, தெய்வீக மண்டலத்திற்கு நம்மை அழைத்துச் சென்று, ஆன்மீகத்தின் மையத்தை நமக்கு உணர்த்தும் பயணம்.
ஆயிரம் கோடி காலங்களுக்கு நிலைக்கும் இந்த ஆனந்த லீலை...
'குற்றம் நீ குணங்கள் நீ கூடல் ஆலவாயிலாய்
சுற்றம் நீ பிரானும் நீ தொடர்ந்திலங்கு சோதி நீ
கற்ற நூல் கருத்தும் நீ அருத்தம் இன்பம் என்றிவை
முற்றும் நீ புகழ்ந்து முன் உரைப்பதென் முகம்மனே.’
‘அழுக்காறும் நீயே. இனிய குணமும் நீயே. உறவும் நீயே. எப்பொழுதும் கனன்று கொண்டிருக்கும் ஜோதியும் நீயே. நான் படித்த, கற்றுணர்ந்த நூல்கள் யாவையும் நீயே. செல்வ வளமும் நீயே. இன்பமும் நீயே. அனைத்தும் நீயே. உன்னை நான் என்ன புகழ்வது?’
என்பது இதன் பொருள்.
அழுக்காறில் தொடங்கி, இறுதியில் ‘அனைத்தும் நீயே’ என்று கூறியதும், ‘உன்னை என்ன புகழ்ந்தாலும் அது போதுமா’ என்றும் பாடியிருப்பது தெய்வீகத்தில் மெய்மறந்த நிலை எனலாம்.
இன்னொரு கவிஞராகிய நம்மாழ்வார்,
'நாம் அவன் இவன் உவன், அவள் இவள் உவள் எவள்,
தாம் அவர் இவர் உவர், அது இது உது எது,
வீம் அவை இவை உவை,அவை நலம், தீங்கு அவை,
ஆம் அவை, ஆயவை, ஆய் நின்ற அவரே’
என்று பாடுகிறார்.
‘'நாம்' என்ற பெயர்ப்பொருளும், ஆண்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், பெண்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், ஒன்றன்பால் பெயர்ப்பொருள்களும், பலர்பால் பெயர்ப் பொருள்களும், அழிகின்ற பொருள்களும், நல்ல பொருள்களும், தீய பொருள்களும், உண்டான பொருள்களும், உண்டாகும் பொருள்களும், ஆகி நிற்கின்ற எல்லாப் பொருள்களும் அவனே’, என்பதே இதன் பொருள்.
இது மெய்மறத்தலில் இன்னொரு நிலை.
இரண்டு பாடல்களிலும் கவி நயம் இருப்பதோடு, தமிழின் அழகு மிளிர்வதோடு இன்னொரு விஷயமும் இருக்கிறது.தெய்வீகம் அல்லது இறைமை என்பதே அது.
இந்த தெய்வீகம் என்பது என்ன?
இறைமறுப்புக் கொள்கையுடையவர்களுக்கு, இந்த சொல்லைக்கேட்டால் நகைச்சுவையாக இருக்கும்.
இந்த உணர்வு என்ன இறை நம்பிக்கை இருப்பவர்களுக்குத் தான் சொந்தமானதா?மற்றவர்களுக்கு அறவே இல்லையா?
மனிதனாகப் பிறந்த அனைவருக்கும் இவ்வுணர்வு உண்டு. எப்படி?
சற்று யோசிக்கலாம்.
நமது வாழ்வில், சில அல்லது பல தருணங்கள் மிகச் சிறப்பு வாய்ந்தவைகளாக இருக்கின்றன.அந்தத் தருணங்களில் நமக்கு நிகழ்வது என்ன என்பதை நம்மால் கண்டிப்பாக விவரிக்க இயலாது. அந்தத் தருணங்களில், நம்மை நாமே மறந்து விடுவோம். அதிர்வுகள் ஏற்படும். காலம் நின்று போனது போல் தோன்றும். ஆனந்த பரவசம் தோன்றும் அப்பொழுது. மனம் அமைதி பெறும். எங்கும் சாந்தி நிலவும்.
இவையெல்லாம் நிகழ்வது எப்பொழுது? இனிமையான இசை நம் செவிகளில் பாயும்போது.
இசையை நாம் காண முடியாது. அனுபவிக்க மட்டுமே முடியும்.இப்படி நம்மை மெய்மறக்கச் செய்யும் இசையனுபவத்தை தெய்வீக அனுபவம் என்று கூறுவதில் தவறேதும் இருக்க முடியுமா?
இசை, அக உணர்வு, அக எண்ணம் சார்ந்ததாக இருந்தாலும், எந்த இசை நமக்கு மகிழ்ச்சி மற்றும் அமைதி தந்து நம்மை லயிக்க வைக்கிறதோ, அதுவே சிறந்த இசை என்று கருதப்படுகிறது.
காலத்தைக் கடந்து, காலத்தையும் வென்ற படைப்புகளை அளித்த பல சிறந்த இசை வல்லுனர்களை இந்த உலகம் கண்டிருக்கிறது.அவர்களது இசையின் தாக்கம் நம் வாழ்வில் ஏற்படுத்திய, ஏற்படுத்தி வரும் பாதிப்பு அளவிடமுடியாதது.
இந்த மிகச் சிறந்த வல்லுனர்களுள் ஒருவர் திரு.இளையராஜா அவர்கள். அவரது படைப்புகள், பெரும்பாலும் திரைப்படங்களுக்காகவே இருந்தாலும், அவற்றின் ஆழம், அகலம், உயரம், அளவெல்லை இவை யாவும், இசையின் புதிய பரிமாணங்களை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகின்றன. கண்டுகொள்ள வைக்கின்றன. நமக்குள்ளே அதிர்வுகளை ஏற்படுத்தி, நம்மை ஒத்திசைக்க வைக்கின்றன.
எனவேதான், பண்டிதர்களையும், பாமரர்களையும் ஒருங்கே கட்டிப்போடுகிறது அவருடைய இசை.
இன்றைய தினம் நாம் காணப்போகும் அவரது பாடல் மிகவும் சிறந்த ஒன்று. இந்தப் பாடல், இறைத்தன்மையை புகழ்வதோடு மட்டுமன்றி, இசையின் பல நுணுக்கங்களும் கொண்டிருக்கிறது. இதில் யாருமே இதுவரை செய்யாத ஒரு புதுமையும் இருக்கிறது.
ஒரே பாடல், பல ராகங்களைக் கொண்டு அமைந்திருப்பது புதிது அல்ல.கர்னாடக இசையில், இந்த வகையினை 'ராகமாலிகா' என்று அழைப்பார்கள். இந்தப் பாடலிலும் மொத்தம் 8 ராகங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால், அதில் 3, மேளகர்த்தா முறைப்படி, ஒரே சக்கரத்தில் அமைந்திருக்கிறது. அதிக நுணுக்கங்களுக்குச் செல்லாமல், மேலெழுந்தவாரியாக இதனை விளக்குகிறேன்.
மொத்தம் இருக்கும் 72 மேளகர்த்தா ராகங்கள், 12 சக்கரங்களாக பிரிக்கப்பட்டு, ஆறு மேளங்கள் அதாவது ராகங்கள் ஒரு சக்கரத்தில் இருக்கின்றன.இந்த 6 ராகங்களிலும் 'ரி', 'க,' 'ம' என்ற 3 ஸ்வரங்களும் ஒரே வகையைச் சார்ந்தவை. 'த' மற்றும் 'நி' மட்டும் மாறுபடும். இதைப் பற்றி இன்னும் சற்றே விரிவாக பாடல் பற்றி விளக்கும்பொழுது காணலாம்.
இது போல் ஒரே சக்கரத்தில் அமைந்த ராகங்கள் ஒரே பாடலில் வருவது இதுவே முதல்முறை. திரு.கோடீஸ்வர ஐயர் இயற்றிய மேள ராக மாலிகாவில் மட்டுமே எனக்குத் தெரிந்து இவ்வாறு அமைந்திருக்கிறது.
இவ்வளவு சிறப்புகள் வாய்ந்த அந்தப் பாடல்தான் என்ன?
'கவிக்குயில்' என்ற திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற
'ஆயிரம் கோடி காலங்களாக..' என்னும் பாடலே அது.
உன்னதமான ஜலதரங்கத்திற்கு, திடமான பகாவஜ் பக்கபலமாக அமைய கூர் உணர்வுடன் பண்பட்ட இசை மாயாமாளவகெளள ராகத்தில் ஒலிக்க, ஆரம்பிக்கிறது பாடல். உணர்ச்சி பொங்க எழும் குழலோசை, சுடரொளி விட்டுவரும் ஆன்மீகத்தன்மையுடனும், சலசலக்கும் அழகுடனும் ஒலிக்கிறது. இனிய இன்பமூட்டும் வீணை தனது தலையை அசைத்து, தெய்வீக அனுபவத்திற்கு முகமன் கூறுகிறது.
பல்லவி, அனாகத எடுப்பு, அதாவது தாளம் ஆரம்பித்த பிறகு - இந்தப் பாடலில் குறிப்பாகச் சொல்வதானால் முக்கால் இடம்- தள்ளி ஆரம்பிக்கிறது. திரு.பாலமுரளிகிருஷ்ணாவின் இனிமையான குரல், ஆழ்ந்த செவ்விசையுடன் ஒன்று கலந்து, 'ஆயிரம் கோடி காலங்களாக' என்று ஒலிக்கிறது. 'ஆனந்த லீலையின்' என்ற சிறுதொடர் வரும்பொழுது, வகுளாபரணம் என்னும் ராகமாக மாறிவிடுகிறது.
வகுளாபரணம் 14 ஆவது மேளம், மாயாமாளவகெளள, அதன் அடுத்த, அதாவது 15ஆவது மேளம். இரண்டையும் வேறுபடுத்துவது, 'நி' என்ற ஸ்வரம். முன்னதில் உள்ளது கைசிகி நிஷாதம், பின்னதில் உள்ளது காகலி நிஷாதம்.
முதலாவது இடையிசையில், முதலில் பிறங்கொளியுடன் ஜலதரங்கம் மின்னுகின்றது. இப்பொழுது ஒரு மாயம் நிகழ்கின்றது. அடுத்த சுருதியில், குழல் வாசிக்கிறது.இப்பொழுது ராகம் 34ஆம் மேளகர்த்தாவாகிய வாகதீஸ்வரியாக மாறுகிறது.இதில், இரண்டு விஷயங்களைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். 1.இது கிரஹ பேதம் அல்ல. 2.வாகதீஸ்வரியின் சில சுவரங்களே வாசிக்கப்படுகின்றன.
பக்தியுடன் துடிக்கும் குழல், புலன்கடந்த தன்மையுடன் சுடர்விடுகிறது.
வீணை ஒயிலுடன் மாயாமாளவகொளள ராகத்தை அழைத்து வருகிறது.
முதலாவது சரணத்தின் முதல் பகுதி, நேர்த்தியுடன் மினுமினுக்கிறது. 'மார்கழி மாத' என்ற வரியிலிருந்து வகுளாபரணம் மறுபடி வருகிறது.
இடைவெளியில்லாத அற்புதம்!
இரண்டாவது இடையிசையில், இன்னொரு திடீர் திருப்பம். வலஜி என்னும் ராகத்தை குழல் இசைக்கிறது. ஐந்தே சுவரங்களைக் கொண்ட இந்த ராகம் மிகவும் இதமானதொரு ராகம்.இந்த ராகத்தின் பண்சார்ந்த பல பரிமாணங்களை குழல் இசைக்க, இன்னொரு அதிசயம் நமக்காகக் காத்திருக்கிறது.
தொடர்ந்து வரும் வீணை, சக்கரவாகம் என்னும் ராகத்தை வாசிக்கிறது. இது இரண்டு விதங்களில் தலைசிறந்த வரைக்கீற்று.வலஜி என்னும் ராகம் இசைக்கோட்பாட்டின்படி, 28ஆவது மேளமாகிய ஹரிகாம்போஜியில் உதயமாகும் ஒரு ராகம். என்றாலும், இதில் உள்ள சுவரங்களாகிய ஷட்ஜமம், அந்தர காந்தாரம், பஞ்சமம்,சதுஸ்ருதி தைவதம், கைசிகி நிஷாதம் என்ற சுவரங்கள், சக்கரவாகத்திலும் இருக்கின்றன.அதாவது இவற்றுடன், சுத்த ரிஷபம் மற்றும் சுத்த மத்தியமம் என்னும் சுவரங்களைச் சேர்த்தால், சக்கரவாகம் ஆகும்.
மேலும், சக்கரவாகம் மாயாமாளவகொளள மேளத்திற்கு அடுத்த மேளமாகும்.எனவே, அக்னி சக்கரத்திலிருக்கும் அடுத்த ராகம் ஒரே பாடலில் வருகிறது.
குழலோசை இசைத்துண்டின் இன்னொரு சிறப்பு, கஞ்சிரா என்னும் கர்னாடக இசைக்கச்சேரிகளில் மட்டுமே பெரும்பாலும் காணப்படும் தாள இசைக்கருவி உடன் ஒலிப்பதாகும்.
இரண்டாவது சரணம், இந்த ராகத்தின் பலமுகங்களைக் காட்டுகிறது. இசைக்கவிதை சொற்றொடர்களைத் தவிர, ஆழ்ந்த விசாரமுள்ள உயிர்ப்பூட்டும் அகாரங்களும், இரண்டு ஆவர்த்தனங்களுக்கு இருக்கின்றன. இந்த ராகத்திற்கே உரித்தான வாசத்தை 'பாற்கடல் அமுதாக' என்னும் வரியில் உணர்கிறோம்.
மூன்றாவது இடையிசையில், குழல் முதலில் மோஹன ராகத்தையும், தொடர்ந்து மோஹன கல்யாணி ராகத்தையும் இசைக்கிறது. இனிமையான நுட்பத்துடன் வீணையும் மோஹன கல்யாணியை இசைக்கிறது. வலஜி ராகத்தின் பொழுது ஒலித்த கஞ்சிரா, இப்பொழுது மறுபடி ஒலித்து, மோஹன கல்யாணியோடு சேர்ந்து புன்னகைக்கிறது.
மோஹனத்தில் ஆரம்பிக்கும் மூன்றாவது சரணம், நம்மை உச்சநிலைக்குறிய ஆன்மீக தளத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறது. 'அருள் காக்கும்' என்னும் வரியில், மோஹனம் சாருகேசி என்னும் ராகத்திற்கு மாறுகிறது. 'மார்கழி மாத' என்ற வரியிலிருந்து வகுளாபரணம் மீண்டும் வருகிறது.
இறுதியில் வரும் குழலோசை மாயாமளவகொளளயை முனைப்புடன், தீவிரத்துடன், ஆழமாக, மென்மையாக இசைக்கிறது.
இது, தெய்வீக மண்டலத்திற்கு நம்மை அழைத்துச் சென்று, ஆன்மீகத்தின் மையத்தை நமக்கு உணர்த்தும் பயணம்.
ஆயிரம் கோடி காலங்களுக்கு நிலைக்கும் இந்த ஆனந்த லீலை...
Sunday, 5 August 2012
ILaiyaraaja's Music- White and Black..
Mahakavi Bharati was not only a visionary but was also a pioneer of sorts. While most of us know that his poems covered a whole gamut of subjects and that he revilutionised tamizh language with his simple and powerful words, only a few know that he was the first one to compose ‘vachana kavitai’ which is considered to be the father of ‘Pudhu Kavitai’- a very unique form of poetry very much in vogue now.
The poems that are part of the Vachana Kavitai are generally about the natural elements and have philosophical overtones.
Following is an extract of his vachana kavitai about the wind:
'காற்றே உயிர்.அவன் உயிர்களை அழிப்பவன்.
காற்றே உயிர்.எனவே உயிர்கள் அழிவதில்லை.
சிற்றுயிர் பேருயிரோடு சேர்கிறது.எனவே மரணம் இல்லை.
அகில உலகமும் உயிர் நிலையே. '
‘Wind is life. He destroys all living beings.
Wind is life. Therefore, living beings are not destroyed.
The little soul merges with the bigger soul. Therefore, there is no such thing as Death.
The entire Universe is the vital life force.’
Life giver, destroyer and one who is the life itself!
The concept of Duality-can it be defined or explained in a better way?
ILaiyaraaja, who is also a great philosopher, has also shown duality and contrast in many of his compositions. While it would take a detailed analysis and would require a series of posts to explain this, it will be prudent on my part if confine myself to taking up an out standing composition, which according to me is a classic example of Duality.
The composition is ‘Sandana kaatre’ from ‘Thanikkattu Raja’(1982).This composition based on Gowrimanohari is a study in contrast.
Gowrimanohari is the 23rd melakarta whose structure is
Sa ri2 ga2 ma1 pa dha2 ni3 Sa/Sa ni3 dha2 pa ma1 ga2 ri2 sa.
The composition starts with the guitar strumming vivaciously with the percussion smiles with glee. A stately edifice indeed!
With a spontaneous spirit, the cello and viola play in lower octave with the flute playing the same notes in the higher octave. Contrast no.1.
The guitar and violins play and dance with exuberance and carry us to the Pallavi.
The Pallavi in the melodious voices of SPB and Janaki has some elegant passages, touching the higher octave notes towards the end of the second line, in the third line (where it even touches the upper ‘Ma’ and in the podi sangatis in the last line.
Mesmerised by the tune, the flute sounds ‘vaa vaa’ at the end of second line.
The first interlude is designed perspicaciously.
The powerful guitar moves with felicity and invites the percussion.
The percussion that plays only the ‘ta’ and ‘dhi’ in ‘ta ka dhi mi’ in the Pallavi, now plays ‘ta ki ta ta ki ta dhi mi / ta ka dhi mi ta ka dhi mi’ in ‘mel kaalam’ with the second part being played by a different percussion instrument. Contrast no.2.
The illuminating phrases continue with a kind of dialogue between the guitar and the strings and the flute playing poetic phrases.
Laya Raaja comes to the fore again with the guitar and the strings playing the same syllables as the percussion (ta ki ta ta ki ta dhi mi) separately.
The CharaNams are perceptively deep.
The first line shines with radiance with the ‘podi sangatis’in the middle towards the end.
The second phrase in the second line shows the tints of musical imagery of the composer.
Let me explain how.
The ‘ga3’, a variant of the gandhara not present in Gowrimanohari is introduced and this changes the entire complexion. The raga is now transformed and it becomes ShankarabharaNam and this continues in the next 2 lines. Of course, in a film music composition, accidental notes are quite common.But this is not an accidental note as the structure is followed in 2 and 3/4th lines.
It should also be noted that Gowrimanohari scale is one of the minor scales in western music while ShankarabharaNam is a major scale. Contrast no.3.
The structure of the 3rd and the 4th line are very interesting in other aspects too.
The 4th line is an expansion of the 3rd line.
In the 3rd line, what we have after the first phrase is a flute piece in lieu of vocals and this pattern is repeated twice.
The voice is substituted for the flute in the 4th line, but with a totally different set of notes.(the flute piece is ‘ma dha2 sa ma1 ga3 Sa’ while the voice sings ‘Ma1 ga3 Sa’ Ma1 ga3 Sa’).
Gowrimanohari is back in the last line but there is more in store.
What we have is a humming in two different octaves with notes moving in sets of two. Contrast no.4.
The last ‘vaa vaa’ in the Pallavi-which is rendered after the humming- gives the lead to the second interlude.
The rousing strings move with exuberance in higher octave with the cello giving the bass sound as a repartee. Contrast no.5.
The piped instrument and the strings are then indulged in a ‘question – answer’ session with both emerging victorious-the former with its exemplary display and the latter with the disciplined smoothness.
The lively guitar and the enticing strings complete the colourful sketch.
சந்தனக் காற்றில் வந்து செந்தமிழ் போல் இனிக்கும் இந்த இசையினைக் கேட்க என்றென்றும் ஆசை..
The poems that are part of the Vachana Kavitai are generally about the natural elements and have philosophical overtones.
Following is an extract of his vachana kavitai about the wind:
'காற்றே உயிர்.அவன் உயிர்களை அழிப்பவன்.
காற்றே உயிர்.எனவே உயிர்கள் அழிவதில்லை.
சிற்றுயிர் பேருயிரோடு சேர்கிறது.எனவே மரணம் இல்லை.
அகில உலகமும் உயிர் நிலையே. '
‘Wind is life. He destroys all living beings.
Wind is life. Therefore, living beings are not destroyed.
The little soul merges with the bigger soul. Therefore, there is no such thing as Death.
The entire Universe is the vital life force.’
Life giver, destroyer and one who is the life itself!
The concept of Duality-can it be defined or explained in a better way?
ILaiyaraaja, who is also a great philosopher, has also shown duality and contrast in many of his compositions. While it would take a detailed analysis and would require a series of posts to explain this, it will be prudent on my part if confine myself to taking up an out standing composition, which according to me is a classic example of Duality.
The composition is ‘Sandana kaatre’ from ‘Thanikkattu Raja’(1982).This composition based on Gowrimanohari is a study in contrast.
Gowrimanohari is the 23rd melakarta whose structure is
Sa ri2 ga2 ma1 pa dha2 ni3 Sa/Sa ni3 dha2 pa ma1 ga2 ri2 sa.
The composition starts with the guitar strumming vivaciously with the percussion smiles with glee. A stately edifice indeed!
With a spontaneous spirit, the cello and viola play in lower octave with the flute playing the same notes in the higher octave. Contrast no.1.
The guitar and violins play and dance with exuberance and carry us to the Pallavi.
The Pallavi in the melodious voices of SPB and Janaki has some elegant passages, touching the higher octave notes towards the end of the second line, in the third line (where it even touches the upper ‘Ma’ and in the podi sangatis in the last line.
Mesmerised by the tune, the flute sounds ‘vaa vaa’ at the end of second line.
The first interlude is designed perspicaciously.
The powerful guitar moves with felicity and invites the percussion.
The percussion that plays only the ‘ta’ and ‘dhi’ in ‘ta ka dhi mi’ in the Pallavi, now plays ‘ta ki ta ta ki ta dhi mi / ta ka dhi mi ta ka dhi mi’ in ‘mel kaalam’ with the second part being played by a different percussion instrument. Contrast no.2.
The illuminating phrases continue with a kind of dialogue between the guitar and the strings and the flute playing poetic phrases.
Laya Raaja comes to the fore again with the guitar and the strings playing the same syllables as the percussion (ta ki ta ta ki ta dhi mi) separately.
The CharaNams are perceptively deep.
The first line shines with radiance with the ‘podi sangatis’in the middle towards the end.
The second phrase in the second line shows the tints of musical imagery of the composer.
Let me explain how.
The ‘ga3’, a variant of the gandhara not present in Gowrimanohari is introduced and this changes the entire complexion. The raga is now transformed and it becomes ShankarabharaNam and this continues in the next 2 lines. Of course, in a film music composition, accidental notes are quite common.But this is not an accidental note as the structure is followed in 2 and 3/4th lines.
It should also be noted that Gowrimanohari scale is one of the minor scales in western music while ShankarabharaNam is a major scale. Contrast no.3.
The structure of the 3rd and the 4th line are very interesting in other aspects too.
The 4th line is an expansion of the 3rd line.
In the 3rd line, what we have after the first phrase is a flute piece in lieu of vocals and this pattern is repeated twice.
The voice is substituted for the flute in the 4th line, but with a totally different set of notes.(the flute piece is ‘ma dha2 sa ma1 ga3 Sa’ while the voice sings ‘Ma1 ga3 Sa’ Ma1 ga3 Sa’).
Gowrimanohari is back in the last line but there is more in store.
What we have is a humming in two different octaves with notes moving in sets of two. Contrast no.4.
The last ‘vaa vaa’ in the Pallavi-which is rendered after the humming- gives the lead to the second interlude.
The rousing strings move with exuberance in higher octave with the cello giving the bass sound as a repartee. Contrast no.5.
The piped instrument and the strings are then indulged in a ‘question – answer’ session with both emerging victorious-the former with its exemplary display and the latter with the disciplined smoothness.
The lively guitar and the enticing strings complete the colourful sketch.
சந்தனக் காற்றில் வந்து செந்தமிழ் போல் இனிக்கும் இந்த இசையினைக் கேட்க என்றென்றும் ஆசை..
Subscribe to:
Posts (Atom)