ILaiyaraaja-Musician nonpareil

Says the mother of the love-struck girl to the Lord,

‘’If she says anything at all she says nothing but your Name.
Remembering your sacred body she melts.
Her Love is great and she can do nothing.
With eyes long and shaped like fish, she has forgotten sleep.
My fool, my little fool, she is so young, yet she knows you.
In the presence of scandalmongers what do you mean to do
O Lord of Itavitanthai,
With my Girl, her waist thin as a creeper..’’

ஓதிலும் உன் பேர் அன்றி,மற்று ஓதாள்;
உருகும்,நின் திரு உரு நினைந்து;
காதன்மை பெரிது,கையறவு உடையள்;
கயல் நெடுங்கண் துயில் மறந்தாள்
பேதையேன் பேதை பிள்ளைமை பெரிது;
தெள்ளியல்;வள்ளி நுண் மருங்குல்,
ஏதலர் முன்னா என் நினைந்திருந்தாய்?
இடவெந்தை எந்தை பிரானே!

This is the verse written by Thirumangai Azhwar and is part of the Treatise ‘Naalaayira Divya Prabhandam’.

Thirumangai Azhwar , who lived in the 8th century wrote 1253 verses-out of the 4000 written by the 12 Azhwars.

His verses are packed with emotions and have a very unique flavour.

The aforementioned verse sounds like a love poem but it is the divine love for the Lord.

Devotion at its best!

At the same time, atheists and agnostics can also enjoy this poem for its sheer beauty and the mastery of language..

I am reminded of ILaiyaraaja whenever I read such beautiful poems.

His compositions are beautiful and one can see his mastery of the idioms of Music.

Like a dedicated priest, he adorns his compositions with garments, jewellery, and flowers.

His decorations look so fresh that every time we look at them, a new feature strikes us. There are so many intricate patterns that at times one spends hours together looking at the beauty and still do not get tired..

He is a Musician nonpareil!

Today, let us see two of his wonderful compositions.

One is ‘Yem Debba Teesavura’ from the Telugu Film Aswamedam and the other is ‘Isayil Thodanguthamma’ from Hey Ram.

‘Yem Debba’ is based on the 59th Melakartha Dharmavathy.
The Raga itself is packed with several emotions making us go again and again to it..

Though it is very close to some popular Ragas like Simhendra Madhyamam and Gowrimanohari, it has its unique identity.

Surprisingly enough, it is just the variant of the swara ‘ga’ that separates this Raga from Kalyani but look how different they sound!

That is the beauty of Music.

‘Isaiyil Thodanguthamma’ is based on Hamsanadam.But it has flavours of Saranga Tharangini, Shudh Sarang and to a certain extent Yaman Kalyan as well.

Hamsanadam is again a very interesting Raga and as per the older Raga texts this Raga is derived from the 60th Melakartha Neethimathi having six Swaras in the ascent and descent.But over a period of time it became a pentatonic Raga with just 5 Swaras..

‘Isaiyil Thodanguthamma’ is yet another proof of Raja’s iguana like grip on Laya(rhythm).

It is set to the 7 beat Mishram.

In the prelude and the interludes, the pattern is played in a fast pace(called as ‘Mel Kaalam’) and here the Master divides the 14(7x2) as ThaKaDhiMi ThaKa ThaKaDhiMi ThaKaDhiMi that is 4 2 4 4..

In the vocal part, it is played as 3 4- ThaKiTa ThaKaDhiMi.

Various combinations of percussion instruments are also used.

The prelude has only the percussions- playing the same pattern 12 times- followed by the chorus.

This special resonance itself creates a curiosity.

We now hear the wonderful voice of Ajoy Chakraborthy.A word or two about this Musician. He is a very well known Hindustani Vocalist belonging to what is called as the Patiala Gharana. He has also learnt Carnatic Music from Dr.Balamuralikrishna.

The Pallavi is vibrant with his mellifluous and powerful voice and has an unmatched quality.

If the harmony of chorus voices followed by the languorous charm of the Shehnai is delectable, the humming of Ajoy is tender and gripping. It just shows how the Maestro can create magic by just using the voices appropriately.

The Charanam is another beauty. It has strands of empathy and the humming is perky.

The second interlude has the percussion following a curvilinear pattern.The Dilruba scythes us with a piercing intensity. One feels the traces of Raag Shudh Sarang here.

The second Charanam has the lissome touches and when the Swaras are rendered in a kind of Hindustani style, it transports us to a totally different world.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

The second composition ‘Yem Debba’ is yet another marvel.

It has an inherent beauty and charm but what makes it unique is the technique used by the magician in the Charanam.We shall go to that in a moment but before that let us take a look at the prelude, Pallavi and the interlude.

The Synthesiser and the Rhythm move in a canter like a horse.

The Pallavi is lush and has shades of Madhuvanti, a Hindustani Raga derived from Dharmavathi.

The interlude irradiates wisps of soothing light with the haunting Flute and the Violins juxtaposed with electronic instruments.

The first two lines in the Charanam move smoothly with precision when the marvel strikes.

The next lines ‘Elaiyaa intha thondara’..are sung in the next Shruthi.

The technique of Gruha bedam is used so effectively and the Raga now becomes Chakravagam,the 16th Melakartha..

The Swara ‘ri ‘ of Dharmavathi becomes the base Swara ‘sa’ here giving us another Raga.

What can one say about this genius?

No doubt it is a clear grasp of techniques of music but what sets him apart is the way he executes these..

It gets back to Dharmavathi in the interlude.

The second interlude is garnished with the sounds of traditional and electronic instruments. It is like a riot of mild colours blending into one another giving us a whole spectrum of emotions.

It encapsulates the tremendous verve of the beautiful Raga.

The two compositions stand testimony to the fact that the Musical Expression of the Maestro transcends the formal framework at the same time laying emphasis on the innate artistic process.

It is the convergence of his intellectual and artistic senses that makes him unique.

Our Life begins with his Music!

அவரது இசையில் தொடங்குவது நமது வாழ்வு!

ILaiyaraaja-The Awe-inspiring Musician!

‘Her hair, rough-washed in water, on her face
So spread her swollen lower lip is hurt.
She sighs when thinking of us and our sport
When on an instant now those nights revert
To hot tears falling on her sleeping place’.

'Without her ornaments, too heavy grown,
She lies the midway through her bed of pain.
Enfeebled, miserable, consumed by tears:
Assuredly to view her is to drop your rain,
An act to which the tender soul is prone'.

Poets and artistes have a unique way of looking at things in the world.
When we look at some of the major works of great poets and artistes, we are awestruck. We cannot control our amazement and appreciation at their imagination and aesthetic sense.

Look at the aforementioned verses. Can you guess who is addressing whom?The second verse if read carefully gives the hint. Yes..it is the cloud that is being addressed. And who is talking to the cloud?

A Yaksha (simply put an attendant in the court of Kubera, the Hindu God of wealth) is obsessed with his wife.So smitten and besotted that he even neglects his duties thus earning the wrath of his Master who curses him and banishes him to the Earth for one year.

Even during the exile, the Yaksha thinks about his Lady Love and pines for her. One day, he spots a cloud kissing the mountain and he requests the cloud to carry his message to his beloved.What we then get to see is a set of 100 odd verses that take us out of this world(literally).

This set of poems forms what is called as ‘Megadootam’(the cloud messenger).
Megadootam was written by Kalidasa.

Kalidasa is regarded one of the best poets in that beautiful language called Sanskrit. There are a lot of stories about Kalidasa and historians still find it difficult to record his period with authenticity.He lived during the 3rd, 4th or the 5th century(as per an archeological study conducted during the mid ‘80s, Kalidasa lived between 370 AD and 450 AD).

It is said that he was blessed by Goddess KaLi who rewarded him with an extraordinary wit and knowledge and that is why the name Kalidasa.At the other extreme, we also have many ‘scholars’ who have taken the liberty of dissecting his personal life and have made efforts to ‘prove’ that he was after all an ordinary person.

Ambiguous-this is what one can conclude if one tends to study Kalidasa’s life history.

However, why do we need to dig deeper into the life of a genius whose works speak for themselves. Reading his works (even translated works) give us so much of pleasure and everlasting bliss.

Apart from Megadootam, the other works of Kalidasa include Raghuvamsam-Dynasty of Raghu kings, Kumara sambhavam-the Birth of Muruga or Karthikeya, Ritu Samharam-experience of two lovers in the six seasons, Malavikaagnimitram-story of Malavika and King Agnimitra, Abhijnanasakuntalam-story of Dushyant and Sakuntala and Vikramorvasiyam-King Pururavas and the celestial dancer Urvasi.

Go through the verses again(translation courtesy:John Holcombe).Can you not empathise with the lover?

The beauty of Megadootam lies not just in the concept.The way the Yaksha describes the route to the clouds(there are two parts-poorva mega or the previous cloud and the uttara mega, the subsequent or the next cloud) is so vivid and beautiful that one literally sees and feels each and every place traversed by the cloud(s).The images are fresh and at the same time convey the emotions of the despondent Yaksha simply captivating our hearts.

Is this not what poetry is meant for?

Like such beautiful immortal poetry, Music also gives us feelings and emotions especially if it is composed by geniuses. Geniuses whom we get to see once in a while and who are awe-inspiring.

We are very lucky to have a living legend in film music who portrays human emotions so beautifully that we keep wondering how it is humanly possible.

Like Kalidasa’s poetry, ILaiyaraaja’s music gives us vivid imagery made possible with intricate detailing and exquisite craftsmanship.

Like Kalidasa, ILaiyaraaja also has divine powers (and this is purely a personal opinion) without which it would be impossible to compose such music.

Most importantly, a lot of attempts are being made to dissect the personality and personal life of ILaiyaraaja by people who consider themselves as scholars and bask in the publicity generated by such futile efforts.

For Kalidasa, it was the choice of words, the combination of words and the beautiful description.

For ILaiyaraaja, it is the choice of the Ragas, the combination of swaras and the beautiful arrangement/orchestration/tune.

Today, we are going to see yet another composition of Raaja’s which I consider a gem.
The song is ‘Maalai Nera Kaatre’ from ‘Agal ViLakku’(1980).
It is based on the Hindustani Raag Bilaskhani Todi.

Bilaskhani Todi is a very interesting Raag.It was invented by Bilas Khan, the son of Miya Tansen-who is considered to be one of the greatest composer/musician in Hindustani music.It is said that Bilas Khan composed and sang this Raag immediately after his father died and that Tansen’s hand moved in appreciation.

Bilaskhani Todi is derived from the Bhairavi Thaat(Thaat is the equivalent melakartha of Carnatic) though it has the Todi tag-Todi being another Thaat and is the counterpart of Subhapantuvarali.However, the Todi tag is not there without any reason.

The Raagang(loosely translated as the structure) follows Todi.I shall leave it at that since it is too technical to define and explain this concept and is beyond the scope of this blog.

Bilaskhani Todi is considered to be among the greatest of Raags in Hindustani music and to compose or sing(leave alone master) is not that easy.

The aro/avaroh is:

Sa ri1 ga2 pa dha1 Sa/ri1 ni2 dha1 pa dha1 ni2 dha1 ma1 ga2 ri1 ga2 ri1 sa.

This special raag cannot be confined to the Aroh/Avaroh alone since there are a lot of special prayogas in this Raag.

Let us now look at the composition.

The opening itself is very different and is rich with musical intimacy. It is replete with a stirring articulation that is heart-wrenching. The violins play with languorous grace.It is an interplay of emotions as the guitar suddenly appears and play with a benevolent tenor.

The Pallavi has an aura of sanctity. The crystalline voice of Janaki educes the image of the raga succinctly.The first line exudes brilliant radiance while the second line is solicitously appealing.The third line is impeccably deep and brings out the pangs of separation and dejection wonderfully.

In the first interlude, the raga moves with unimpeded flow with the violins giving a soulful delineation.We see the flashes of musical sublimity as a special modern instrument gives a drizzle of delicate touches. We feel the tenderness of melody as the Dilruba continues.The ending in the higher octave is a masterstroke!

The CharaNam encompasses the dimensions of the raga.The first two lines in the CharaNam lances and pierces our hearts. The third line has pervasive mellowness and the fourth line with subtle pauses in between is poignant.

The long flute pieces interspersed between the lines give feathery touches with their gentle glides.

The second Interlude is maneuvered with expert precision.

The Guitar played with finesse and the Flute with poise combine together to produce an extraordinary piece of music.
It has the deft touches and the delicate shades.
It is then the turn of the Dilruba that plays with the weight of volume and vibrancy giving us subtle and varied emotions.

The entire composition is a study in subtlety.
We internalize it, try to discover it, dwell in it, get soaked and finally get drenched!

It is profound.
It is rich and mellow.
It is redolent with mystique and has a meditative impact.

It is the musical silence of the evening breeze!

மாலைநேர காற்றின் மௌனமும் இசைதான்!

ILaiyaraaja-The Vibrant Musician!

Our life is full of vibrations.

These vibrations are very subtle and most of the times, they are sensed only by the subconscious mind.

But sometimes the vibrations are so powerful that we sail to a new world-a world that is blissful, a world that is peaceful, a world that is tranquil.

It is a different feeling altogether.

We feel a sudden burst of energy entering us, ripping through us, and permeating each and every cell in the body.

This could happen to us while seeing some people.. while reading a book.. while meditating.. while listening to music..

What is it that that gives us such powerful vibrations?
The Subject? Or our reaction?

Now, take this Thyagaraja Krithi. ‘Sujana Jeevana Rama Suguna Bhushana.‘ Bhujaga Bhushanarchita ‘

Don’t we feel the vibrancy of each word even if one does not understand the meaning?

Let us look at the meaning.

Addressing Rama, Thyagaraja says,

‘’O Immaculate Lord! You are the indispensable support of men (“budhajana”) who walk the path of righteousness (“sujana jeevana”)’’

“All virtues adorn you (“arcchita”) like priceless ornaments (“ bhujaga bhushanaa”)”.

We feel the vibrations when the words are properly uttered and rendered well.

It is because of the way the entire song has been conceived and composed.

Now let us look at this verse:

வெள்ளைநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து
வெள்வரைப்பதன் முன்னம்துறை படிந்து
முள்லுமில்லாச் சுள்ளி யெரிமடுத்து
முயன்று உன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா!
கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக் கொண்டு
கடல் வண்ணனென்பதோர் பேரெழுதி
புள்ளினை வாய் பிளந்தான் என்பது
ஓர் இலக்கினில் புக என்னை எய்கிற்றியே.

It means,

“Oh!Kamadeva!ardently do I penance,and beseech you,
Bathing in water courses, in early dawn,
Decorate beautifully, the streets with fine sand-white,
And also offer twigs, sans thorns, in the kindling fire,
Oh!Cupid! Throw me unto Him,
By your flowery arrows with odorous pollen
And nectarine driblets, inscribing Lord’s name
Who in hue like bluish sea
Tore asunder the beak of ‘Baka’ the demon!”.

Thus sang AndaL in her Naachiyaar Thiromozhi.

Consisting of 143 verses, Naachiyaar Thirumozhi -which can also be translated in English as ‘the beautiful sacred utterances of the Lady’ reveals Bridal mysticism in exquisite lyrics.

In the aforementioned verse,, she prays to Manmadha, the God of Love to make Krishna her husband.

Though the entire verse sounds beautiful and vibrant, just look at the two phrases:
Kallavizh poongaNai thoduththu and Pullinai vaai piLanthaan .

Rhyming words Kallavizh and Pullinai sound musical but there is more to it than meets the eye (or is it ears?).

Though Krishna is known by hundreds of names, ANdaaL refers Krishna as the one who killed the Demon who was in the form of a bird.

We all know that the weapon of Manmadha is the flowery arrow. Arrow symbolizes aggression and it is bedecked with flowers that symbolize tenderness.

In a similar vein, Crane is a soft creature but the demon took the form of this bird only to be killed by Krishna.

AandaaL conveys that we mortals have both the qualities in us –good and bad-and once we surrender ourselves to the Lord, we retain only the good.

Thaygarajar and AandaL..

Their works are powerful and give us vibrations because each and every word they use are thought-provoking, meaningful and special..

As a matter of fact, these are people with extra ordinary talent and such things happen to them spontaneously and naturally.

It is not that one has to go back centuries to find such powerful and vibrant works.

One of the greatest film music composers born in Tamizh Nadu is also capable of such magic.

He gave a new identity to Film music in general and Tamizh film music in particular. His music resonates because of the ragas he chooses and the tune he composes. It reverberates because of the talas and the rhythmic patterns he sets. It vibrates because of the way the orchestration is conceived and executed.

On this special day we are going to see a beautiful composition of his.

The song is ‘Maargazhi Maadam mun Pani VeLaiyile’ from the film Panchami.
It is based on Khamas.

Khamas is derived from the 28th Melakarta Harikamboji and its structure is
Sa ma1 ga3 ma1 pa dha2 ni2 Sa/Sa ni2 dha2 pa ma1 ga3 ri2 sa.
There is also a school that uses the bhashanga swara Ni3-the Kaakali nishadam.

Though on paper, Khamas is very close to its parent raga(it misses only the ‘ri’ in the arohanam), the ragam has it unique flavour and beauty.It gives peace and tranquility and at the same time gives energy to be more active.
Khamas has a deceptive simplicity.It sounds so simple but yet it has a lot of intricacies.

There are a lot special prayogas in this raga,'Ganidhanipadhani' 'sagamapadhani', 'dhapamagari' being some of them.
The raga is also widely used in Tamizhisai and is called as Panchchamaram PaN.

Let us now look at the composition.

It starts with a meticulously uplifting musical rhythm. We feel the vibrations. It is intensely vigorous but at the same time stirs our finer instincts. We breathe khamas even before a single swara is played or sung.

There is a pleasant surprise here as the Sitar plays. Sitar is generally considered to be a Hindustani instrument.But here it plays in Carnatic style reflecting the quintessence of the raga.

The violin now enters gracefully with all the ingredients of classicism. The euphonious Jalatarangam moves very subtly with the violin.The Sitar now welcomes the violin and the violin reciprocates.

..And the western instrument wallows in sagaciously.

It is dawn and the month is margazhi.We feel the salubrious and serene atmosphere as the sweet voice of Janaki renders the pallavi. Khamas poetically adorns the charming face of Margazhi.

In the first interlude, the Sitar gives gentle flowery strokes with the vivifying Mridangam responding energetically. The Sitar now continues its regal mien.

The filigree-rich phrases of Jalataranagam and the flute are very interesting with the former spreading enchantment and the latter bringing out the intrinsic beauty. The violin saunters and breathes life showing us the shimmering hues.

At the end of the first interlude, we see a sudden flash of resplendent light.

The CharaNam is well-chiseled.

The first line ‘Malaiyin mugattil oliththa..’ followed by the sangati is couched in a language of virtuosity. We also notice the subtle change in the nadai-that is the gait- in the mridangam here. Fecund imagination!

The second line ‘Malarnatha Thaamarai’ is rich in aesthetic passion.

The voice of T.V.Goplakrishnan joins now taking us to the crux of the raga.

The lines that follow are finely braided with glistening strands.

The raga’s exalted quality comes to the fore in the swara-singing session in the second interlude. The deftly woven swaras show the variegated facets of the raga. It is an enriching musical experience as the fine and delicate cadences are rendered with uncanny precision.

The Raga and the Tala merge into one another subtly leaving us enraptured.

The exotic flute then captures arresting images.

The composition is a glowing edifice..

We see and feel the spontaneity of musical sentiments..

It is still, is rich with musical content and runs deep..

It is a well spring of tranquility..

It is vibrant..

As fresh as the ozone-rich early dawn of Margazhi..

ps:ILaiyaraaja-The Vibrant Musician and the Tamizh version below were written and read exclusively for an invited audience on the 30th of Aug 2009 in Chennai.

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

இளையராஜா‍ - நிலையான அதிர்வுகளைத் தரும் இசைக் கலைஞன்!

அதிர்வுகள் நிரம்பியதே மனித வாழ்க்கை.

யோசித்துப் பார்த்தால்,மனித வாழ்க்கையே ஒருவிதமான அதிர்வுதான்.

இந்த அதிர்வுகளை பெரும்பாலும் நமது ஆழ் மனதே உணர்ந்து கொள்ளுகிறது.எனினும்,சில வேளைகளில் மிகவும் சக்தி மிக்க அதிர்வுகள் நம்மை அமைதியான,பேரானந்தமயமான ஒரு உலகிற்கு அழைத்துச்செல்லுவதை உணர்கிறோம்.

அப்பொழுது ஒரு சீறிய சக்தி பாய்ந்து,நம்முள் புகுந்து ஒவ்வொரு அணுவிலும் புகுந்து நம்மை ஆட்கொள்ளும்.

இம்மாதிரி உணர்வு சில மனிதர்களைப் பார்க்கும்பொழுது ஏற்படலாம்.சில புத்தகங்களைப் படிக்கும்பொழுது ஏற்படலாம்.தியானம் செய்யும்பொழுது உண்டாகலாம்.இசை கேட்கும்பொழுது எழும்பலாம்.

இவ்வ‌ள‌வு ச‌க்திவாய்ந்த‌ அதிர்வுக‌ளை ந‌ம‌க்குக் கொடுப்ப‌து எது?
அந்த‌ப் பொருளா?அல்ல‌து ந‌ம‌து செய‌லா?

இந்த‌ தியாக‌ராஜ கீர்த்த‌னையைப் பார்ப்போம்:
‘சுஜ‌ன‌ ஜீவ‌னா..ராமா சுகுண பூஷ‌னா..புஜக பூஷ‌ணார்ச்சித‌ புத‌ஜ‌ன‌வ‌ன‌த்..’

பொருள் புரியாம‌ல் இருந்தால் கூட‌ ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அதிர்வுட‌ன் இருப்ப‌தை உண‌ர்கிறோம்.

இந்த வரிகளின் பொருள்தான் என்ன?

'ந‌ல்வ‌ழிப்பாதையில் செல்லும் ம‌க்க‌ளின் ஆதார‌ம் நீயே..ந‌ற்குண‌ங்க‌ளால் என்னும் விலைமதிப்பில்லாத ஆபரணங்களால் அலங்க‌ரிக்க‌ப்ப‌ட்டவ‌னே ராமா!'

இதன் ஒவ்வொரு சொல்லும் சரியானபடி உச்சரிக்கப்பட்டாலோ, பாடப்பட்டாலோ நாம் அதிர்வுகளை உணர்கிறோம்.

பாடல் இயற்றப்பட்ட முறையே இதன் காரணம்.

இப்பொழுது இந்தக் கவிதையை சற்று கவனிப்போம்:

வெள்ளைநுண் மணற்கொண்டு தெருவணிந்து
வெள்வரைப்பதன் முன்னம்துறை படிந்து
முள்லுமில்லாச் சுள்ளி யெரிமடுத்து
முயன்று உன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா!
கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக் கொண்டு
கடல் வண்ணனென்பதோர் பேரெழுதி
புள்ளினை வாய் பிளந்தான் என்பது
ஓர் இலக்கினில் புக என்னை எய்கிற்றியே.


இது நாச்சியார் திருமொழியிலிருந்து எடுக்கப்பட்டது.

மொத்தம் 143 செய்யுள்களைக் கொண்ட நாச்சியார் திருமொழி,கடவுளின் மணப்பெண்ணாகத் தன்னை உருவகப்படுத்திப் பாடல்களைப் புனைந்த ஆண்டாளால் இயற்றப்பட்டது.
மேற்கூறிய பாடலில், அவர் கண்ணனே தனது கணவானாக வரவேண்டும் என்று காதலுக்குத் தேவனாகிய மன்மதனிடம் வேண்டுகின்றார்.

இந்த முழுப்பாடலுமே சக்தி மிகுந்ததாக இருந்தாலும்,இதில் வரும் இரண்டு வார்த்தைப் ப்ரயோகங்கள் மிகவும் விசேஷமானவை;அதிர்வு மிக்கவை.

'கள்ளவிழ் பூங்கணைத் தொடுத்து', 'புள்ளினை வாய் பிளந்தானை' எனும் சொற்களே அவை.

கள், புள் மோனைச் சொற்கள் என்ற மேலோட்டமான ஒரு காரணத்தைத் தவிர இன்னொரு காரணமும் உண்டு.

கண்ணனுக்குப் பல பெயர்கள் இருந்தாலும்,பறவையின் வடிவில் வந்த அசுரனைக் கொன்றவன் என்று எதற்காக இங்கே குறிப்பிட வேண்டும்?

கொக்கு என்ப‌து ஒரு சாதுவான ப‌றவை.அசுர‌ன் கொக்கைப் போல‌ வ‌ந்தான்.
அதாவ‌து, கொடிய‌ குண‌முள்ள‌ அசுர‌ன் சாந்த‌ குண‌முள்ள‌ ப‌ற‌வையினைப் போல‌ உருவ‌ம் கொண்டான்.

அதே போல‌, ம‌ன்ம‌த‌னின் ஆயுத‌ம் அம்பு.ம‌ல‌ர் அம்பு.கொடிய‌ வேக‌த்தையுடைய‌ அம்பு மென்மையான‌ ம‌ல‌ரோடு சேர்ந்திருக்கிற‌து.

ந‌ம‌து ம‌னித ம‌ன்த்திலும் ந‌ல்ல‌வையும், தீய‌வையும் க‌லந்து இருக்கின்ற‌ன‌.இறைவ‌னிட‌ம் அடி பணிந்து ந‌ம்மை நாமே அர்ப்ப‌ணித்தால்,ந‌ல்ல‌வை ம‌ட்டுமே ந‌ம்மிட‌ம் த‌ங்கும்.தீய‌வை தீயினில் தூசாகும் என்ப‌தே இத‌ன் பொருள்.

தியாக‌ராஜ‌ர், ஆண்டாள்.

இவர்கள் இயற்றியவை, எழுதியவை,ந‌மக்கு அதிர்வுகளைத் தருவதன் காரணம் நம்மைப் பலவாறாக சிந்திக்க வைக்கும் பொருள் நிறைந்த சிறப்புச் சொற்கள்.
இந்த சக்தி எந்தவிதத் தூண்டுதலுமின்றி இயற்கையாகவே இவர்களுக்கு இருந்தது இன்னுமொரு சிறப்பு.

பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பாக வாழ்ந்தவர்களிடம்தான் இதுபோன்ற சக்தி இருந்தது என்பதில்லை.

இன்றும் நம்மிடையே வாழும் சிலருக்கு அந்த சக்தி இருக்கிறது.

தமிழ் நாட்டில் பிறந்து, இந்தியாவின் தலைசிறந்த திரைஇசையமைப்பாளர்களுள் ஒருவராக இருக்கும் இந்த மனிதரிடமும் மாயாஜால‌ சக்தி உண்டு.

திரைஇசைப்பாடல்களுக்கு ஒரு புதுவித அடையாளத்தை இவர் காட்டினார்.

இவரது இசை தேனாக வந்து நமது செவிகளில் பாயும்‍, இவர் தேர்ந்தெடுக்கும் ராகங்களாலும், அதனால் அமைக்கும் மெட்டுக்களாலும்.

இவர் இசை எங்கும் எதிரொலிக்கும், இவரின் தாள சந்தத்தால்.

இவர் இசை எங்கும் அதிரும், ஒவ்வொரு வாத்தியக்கருவியின் இனிமையை அறிந்து அதற்கேற்றபடி, வாத்தியக்குழுவை இவர் வடிவமைப்பதால்.

இந்த இனிமையான நாளில் அவர் இசையில் வந்த ஒரு அருங்கனியைப் பார்ப்போம்.
அது 'மார்கழி மாதம் முன்பனி வேளையிலே' என்ற பஞ்சமி என்னும் திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற பாடல்.

இந்தப் பாடல் கமாஸ் என்னும் ராகத்தில் அமைந்தது.
ஹரிகாம்போஜி என்னும் 28ஆவது மேளகர்த்தாவில் பிறந்தது கமாஸ்.

இதன் ஆரோஹணம்:ஸ ம1 க3 ம1 ப த2 நி2 ஸா
அவரோஹணம்:ஸா நி2 த2 ப ம1 க3 ரி2 ஸ.

இன்னொரு நிஷாத ஸ்வரமாகிய காகலி நிஷாதம் இதில் சில வேளைகளில் சிலர் கலப்பதும் உண்டு.அமைப்பில் இத‌ற்கும், இத‌ன் தாய் ராக‌மாகிய‌ ஹ‌ரிகாம்போஜிக்கும் இத‌ற்கும் மிக‌ச் சிறிய அள‌வு வித்தியாச‌மே இருந்தாலும்,க‌மாஸ் ராக‌த்திற்கென்று ஒரு அழ‌கு உண்டு.த‌னித்துவ‌ம் உண்டு.

மனத்திற்கு அமைதி தரும் அதே நேரத்தில் நம்மை சுறுசுறுப்பாக இயங்க வைக்கும் சக்தியும் கமாஸிற்கு உண்டு.

பார்ப்பதற்கும், கேட்பதற்கும் மிகவும் எளிதாகத் தோன்றும் கமாஸ் தன்னுள்ளே பல சூட்சுமங்களை அடக்கி இருக்கிறது.

இதன் சிறப்புப் பிரயோகங்கள் கமநீதநிபதனிஸா,கமபதநி,தபமகரி போன்றவை.
தமிழிசையில் இந்தப் பண்ணின் பெயர் பஞ்சசாமரம்.

இப்பொழுது பாடலைக் கவனிப்போம்.

இசைச் சந்தத்துடன் ஒலிக்கும் மிருதங்கமும், சலங்கை ஓசையும் நம்மை ஆரம்பத்திலேயே எங்கோ அழைத்துச் செல்லுகிறது.நாம் அதிர்வுகளை உணர்கிறோம்.வேகத்துடன் ஒலிக்கும் அந்த ஓசை நம்முள்ளே இருக்கும் இனிமையான உணர்வுகளைத் தட்டி எழுப்புகிறது.
ஒரு ஸ்வரமும் ஒலிக்காமலேயே நாம் கமாஸை சுவாசிக்கிறோம்.

இப்பொழுது நமக்கு ஒரு இனிமையான வியப்பு.ஹிந்துஸ்தானி ராகங்களையே பெரும்பாலும் இசைக்கும் சிதார், கர்னாடக இசைப் பாணியில் கமாஸின் சாராம்சத்தை வாசிக்கிறது.இப்பொழுது நேர்த்தியாக நுழைகிறது வயலின்.

காதிற்கு இனிமையான ஜலதரங்கம், மென்மையாக வயலினைப் பின் தொடர்கிறது.சிதார் வயலினை வரவேற்க,அதற்கு நன்றி கலந்த வணக்கத்தைக் கூறுகிறது வயலின்.

இதனைக் கவனித்த மேற்கத்திய வாத்தியம் நுண்ணியமாக‌
புகுந்து முகமன் செய்கிறது.

அது மார்கழிமாதக் காலை.அமைதியான, ஆரோக்கியமான சூழ்நிலை.ஜானகியின் இனிய குரல் ஒலிக்கிறது.கமாஸ் கவிதை நயத்துடன் மார்கழிமாதத்தை அலங்கரிக்கிறது.

முதலாவது வாத்திய இடைச்செருகலில், சிதார் இரண்டு பூக்கணைகளைத் தொடுக்கிறது.அதை வாங்கிய மகிழ்ச்சியில் திளைக்கிறது மிருதங்கம்.கணைகளைத் தொடுத்த கர்வத்துடன் ராஜ நடை போடுகிறது சிதார்.

அழகிய நகை அலங்காரத்தைப் போல் வசீகரிக்கும் ஜலதரங்கமும், உள் அழகைக் காட்டும் புல்லாங்குழலும் இப்பொழுது சுவாரசியமான விளையாட்டில் ஈடுபடுகின்றன.
பொறுமையாக உள்ளே வரும் வயலின்,பல நிறங்களை நமக்குக் காட்டுகிறது.இறுதியில், பளீரென்ற வெளிச்சம் நமக்குப் புலப்படுகிறது.

அழகாகச் செதுக்கப்பட்ட சரணம் இப்பொழுது தொடர்கிறது.

'மலையின் முகட்டில் ஒலித்த' என்று தொடங்கும் வரியும் அதனைத் தொடரும் இனிமையான சங்கதியும்,தூய்மை என்னும் மொழியினால் நெய்யப்பட்டிருக்கிறது.மிருதங்கத்தில் தாள நடை அழகாக மாறுவதை கவனிக்கிறோம்.

வளமான கற்பனை என்பது இதுதானோ!

'மலர்ந்த தாமரையின்' என்னும் இரண்டாவது வரி அழகுணர்ச்சியின் வெளிப்பாடு.
டி.வி.கோபாலகிருஷ்ணனின் குரல், நம்மை ராகத்தின் மையத்திற்கு அழைத்துச் செல்லுகிறது.
தொடர்ந்து வரும் வரிகள் பளிச்சிடும் நூல்களால் பின்னப்பட்டு ஜொலிக்கின்றன.

அடுத்துவரும் ஸ்வரக்கோர்வையில் ராகத்தின் உயர்ந்த தன்மை நமக்குப் புலனாகிறது.

பலப்பல வண்ணங்கள் நேர்த்தியாக, அழகாக , ஒன்றன்பின் ஒன்றாக வருகின்றன.நுணுக்கமான கோர்வைகள் துல்லியமாக ஒலிக்கின்றன.

ராகமும் தாளமும் ஒன்றோடு ஒன்று கலக்கின்றன.
அது ஒரு செறிவூட்டும் இசை அனுபவம்.

இந்த அனுபவத்தில் கிளர்ந்து எழுந்த குழல்,மனத்தைக் கொள்ளைகொள்ளும் படிமங்களை நமக்குக் காட்டுகிறது.

இந்தப் பாடல் ஒளிவீசும் கோபுரம்.

தானாகவே எழும்பும் இசையுணர்வுகளை நாம் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்.

இயக்கமற்ற நிலை..ஆழமான இசையின் உட்பொருள்..

அமைதியின் ஊற்று..

அதில் வரும் அதிர்வுகள்..

மார்கழிமாதம் முன்பனிக்காலையின் புத்துணர்வு!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA